Stone Island & Brownsberg

Mijn eerste tour naar het binnenland van Suriname is een feit!
De afgelopen dagen ben ik samen met Kirsten afgereisd naar Stone Island en Brownsberg.
Donderdagochtend 6u ging de wekker. Lot en Jody waren al druk bezig met het pakken van hun tas. Zij zijn deze dagen op tour naar Apiapati. Zowel Kir als ik zagen een vierdaagse tour niet zitten, dus hadden wij besloten samen een tweedaagse te doen. 
Op mijn o zo mooie fietsje crosste ik naar Kir haar appartementje. Van daaruit pakte wij een taxi naar de tour-operator. Wij hadden verwacht daar onze reisgenoten tegen te komen, maar het bleek dat wij de enige waren die deze dagen naar Brownsberg zouden gaan. Geen punt, wij stoere meiden zouden dit wel even rocken.
Rond half 9 kwam ons vervoer aankakken. Tja, alles op z'n Surinaams hè. De chauffeur was een eigenaardige vent. Het leek wel of hij woordvindingsproblemen had. Kir en ik keken elkaar regelmatig onbegrijpelijk aan. Na een uurtje maakte we een tussenstop. Hier kwamen we het busje met de Apiapati-gangers weer tegen: Hi Lot, Hi Jo, jullie ook hier?!  Hoewel zij ruim een uur eerder dan ons vertrokken waren, waren zij dus ook al snel blijven steken. Arme meiden, ze hadden zeker nog een rit van zo'n 4 uur te gaan. 
Aangekomen op Stone-Island keken we onze ogen uit. Wat is  het prachtig hier! Stone Island is ontstaan doordat er een stuwdam is aangelegd en een deel van het oerwoud onder water is gezet. Op het meer zijn nu allemaal kleine eilandjes terug te vinden en de gestorven bomen reizen boven het water uit: een magisch gezicht. 
Nadat wij ons hutje hadden ingericht waar wij de nacht zouden doorbrengen, kregen we een rondleiding per boot. Ook hebben we even een heerlijke duik in het meer kunnen nemen. Best een beetje griezelig, want er leven ook piranha's! Maar onze gids, Ralf, kon ons verzekeren dat er niets zou gebeuren. 
Terug aan land maakte Kir en ik ons klaar voor een zip-line avontuur bij Berg en Dal. Hier hebben we tussen de bomen door en over de Surinamerivier geroetsjt. Het was super mooi en ik voelde me best een beetje stoer dat ik dit durfde.
Eenmaal weer op stone-Island, zijn we gaan vissen. De vorige ''touristen'' hadden een piranha gevangen en Ralf was er van overtuigd dat ons dat ook ging lukken. Kir en ik hadden al gauw geen geduld meer, maar Ralf heeft mij toch zover gekregen tot het donker werd te vissen. Helaas zonder vangst....
Na een verfrissende douche heeft Ralf ons Surinaams leren koken. Heerlijke kip (ja, wat anders in Suriname) met kousenband en rijst. Na het eten zijn we op zoek gegaan naar Kaaimannen. Deze leven ook langs het meer en laten zich s' avonds geregeld zien. Helaas hebben wij er geen een kunnen spotten.
Terug bij ons hutje kropen Kir en ik in de hangmatten die we van de vorige avonturiers hadden mogen lenen. Even wennen, maar het lag wel lekker. Als slechte slaper had ik misschien beter direct voor het bed kunnen kiezen, want om een uur of 1 was ik nog wakker en ben ik verplaatst. Ook hier deed ik nauwelijks een oog dicht, wat mij de moed voor de volgende dag een beetje in de schoenen deed zinken. 
Om een uur of negen had Ralf een prachtig ontbijt klaar gemaakt. Met vis, ei, worst, fruit en brood. We kozen toch maar voor een boterhammetje met kaas, want al dat warme voedsel in de ochtend kon ons buikje niet echt aan (arme Ralf, hij had zo z'n best gedaan). 
Toen onze spullen waren gepakt en we ingesmeerd waren met zonnebrandcrème en deet, kon onze tocht naar de Brownsberg beginnen. De rit er naartoe duurde weer aardig lang, want de weg is slecht begaanbaar en bij iedere tegenligger sprong Ralf de auto uit om deze persoon uitgebreid te begroeten. 
Boven op de Brownsberg was het uitzicht adembenemend. Na genoten te hebben van dit uitzicht (en gewacht te hebben op Ralf de socializer) begonnen we aan de klim richting de Leoval en de Ireneval, twee watervallen. Vol goede moed gingen Kir en ik op pad. Het was wat glibberig en we moesten goed kijken waar we liepen, maar het ging aardig. Onderweg kwamen we de mooiste vlinders tegen. Ook hebben we brulapen, witeface monkeys, een gier en vogels gezien!
Aangekomen bij de Leoval, zochten we verkoeling in het water. Heerlijk opgefrist vervolgde we onze tocht naar de Ireneval. Hier hadden we ons aardig op verkeken. Na 2 uur wandelen vanaf de Leoval kwamen we dan eindelijk aan bij de Ireneval. We waren zo ontzettend moe van de tocht dat het huilen ons nader stond dan het lachen. Ralf leek onvermoeibaar. Hij heeft nog even vrolijk een boom staan omhakken terwijl Kir en ik hijgend op de grond lagen. Hoe kwamen we in vredesnaam weer boven?, was het enige wat we konden denken. 
Het koele water en de boterhammen met pindakaas (het was inmiddels half vier en onze buikjes rammelden) deden ons goed. Met enige tegenzin klommen we weer naar boven. Bij iedere stap zei ik tegen mezelf: 'uitademen Lorien, uitademen'. Na een enorme klim, kwamen we uitgeteld, maar trots boven aan. Hieruit vertrokken we terug richting Paramaribo. 
Inmiddels was het half 7 en maakte Kir en ik ons zorgen om Merville, die thuis zat te wachten. Dat wachten kon nog lang duren, want wij hadden immers nog een autorit van 3 uur voor de boeg. Gelukkig konden we Merv even bellen.
Het is hilarisch hoe Surinamers reiden. Ralf zat constant te bellen, sprong af en toe de auto uit om een slang te vangen en tot overmaat van ramp kon hij zijn rijbewijs niet vinden toen we langs de controlepost moesten. 'Meneer, u krijgt een proces verbaal', klonk de politie. Kir en ik keken elkaar vol angst en ongeloof aan. Nee hè, ook dat nog! We willen naar huis, naar Merville!
Ik stond al op het punt om achter het stuur te stappen, aangezien ik wel een rijbewijs bij me had, toen Ralf riep: JA, hier is ie!. God zijn dank! Ik zag het al voor me: Ik achter het stuur in dit compleet chaotische verkeer!
Rond negenen kwamen Kir en ik dan eindelijk aan in Paramaribo; versleten, maar voldaan.

foto's volgen ;)

Liefs xx